Ook ik met er aan toegeven, ik ben een puber/tiener met personel-issues. Altijd heb ik geprobeerd om niet d:e typische tiener te zijn zoals je in films zag. Ik wilde dat niet. Het zou mij allemaal niet boeien wat mensen van mij denken. Ik ben ik. That's it. (Deze instelling heb ik nog wel hoor, maar toch, ik moet toegeven aan "het puber-zijn"). Maar kleine dingen beginnen mij te irriteren. Waarom zeggen mensen niet tegen me dat ze gezellig gaan afspreken? Je hoeft dat echt niet voor me verborgen te houden. Waarschijnlijk zou ik toch niet eens meegaan (want ik vind alleen zijn veel te fijn, meestal).
Het ging dus zo: ik ben eigenlijk vrienden met heel veel mensen. Niet met iedereen even close, maar dat is te verwachten. Op school hang ik altijd uit in een groep van vier. Maar de drie anderen doen heel vaak dingen met elkaar, en eigenlijk doe ik nooit met iemand iets na school. Dit komt ook doordat ik nooit veel zin heb, iets anders te doen heb of omdat ik toch niet weet wat ik vervolgens ga doen. Maar vrijdag, na school, ging ik naar huis en tennissen. Vervolgens zag ik allemaal gezellig foto's en berichtjes: lekker met z'n drieën logeren. Het is echt niet zo dat ik erbij had willen zijn, maar het verbaasde me dat ik er niets van af wist. Want op school had niemand het erover gehad. Waarom er niet over praten als ik erbij ben?
Nog zoiets: morgen ga ik met een groep mensen naar het strand. Niet per se zwemmen, maar ook gezellig kletsen en voetballen. Daar was ik wel voor in, ook al ben ik niet met iedereen even goede vrienden. Ook is niet iedereen even geliefd bij andere mensen waarmee ik omga, maar ook dat maakt me niet veel uit. Waarom nodigen mensen waar ik niet heel bevriend mee ben me wel uit, en mensen waar ik veel meer mee omga niet? Ik voel me nu een hypocriet. Iemand gesplitst tussen twee groepen.
Zo'n iemand ben ik altijd al geweest: ik kan het in het algemeen met iedereen gezellig hebben en ik kan met iedereen praten en leuke dingen doen. Ik kan het naar m'n zin hebben met vrijwel iedereen. Meer met sommigen, en minder met andere.
Op dit moment ben ik dus aan het twijfelen. (a) Moet ik dinsdag op school (want maandag ben ik vrij, hallo tweede pinksterdag) mensen een soort van confronteren? Vragen of ze een leuke of gezellig weekend hebben gehad? (b) Moet ik wachten en kijken of ze er zelf wat over zeggen of (c) vragen of ze binnenkort iets leuks willen doen? Als ik duidelijk maak dat ik wel wil afspreken, vragen mensen mij ook sneller.
In ieder geval weet ik een ding zeker: ik ga morgen een leuke dag hebben, en er een toffe dag van maken. Ik ga dinsdag optie a, b of c gebruiken. Ik ga mezelf niet laten beïnvloeden door wat andere mensen denken, of van me willen. Ook weet ik dat ik op dit moment sowieso van een mug een olifant heb gemaakt, want ik ben nou eenmaal een puber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten