Ik weet dat het veel te vroeg is. Dat we nog geen kampioen zijn. Maar gisteren voelden het wel even zo. Al de angst, om weer af te gaan zoals in het EK van 2012, was op een begeven moment weg.
Ik ben altijd al een voetbal fan geweest en ik voetbal zelf ook. Het WK is dan ook h.et evenement voor mij. Vier jaar geleden, in Zuid-Afrika, kon ik m'n geluk niet op, want alles leek een keer goed te gaan. Nederland stond in de finale. Op dat moment zat ik in Frankrijk, te zonnen en te zwemmen. Gelukkig zaten we op een park dat gemaakt was door Nederlanders. Het zat dus vol met Nederlanders en Belgen. Voor de finale hadden de mensen bitterballen gemaakt, was er een groot scherm om de wedstrijd op te kijken en was het restaurantje helemaal oranje gemaakt. De sfeer was geweldig en de hele wedstrijd staat mij nog bij.
De Franse koks, die voor Spanje waren, (en de Belgen, die ook voor Spanje waren,) kwamen bij ieder moment dat ze geluid hoorden, de keuken uit met pannen. Juichend, schreeuwend en teleurgesteld liepen ze soms weer terug. Ik ga verder niet in op de wedstrijd zelf, want dan moet ik heel veel hoofdletters gebruiken.
Eenmaal na de wedstrijd voelde ik me plat gezegd kut. Alles leek goed eet gaan. Nederland zou eindelijk een keer Wereld Kampioen worden. Het lukte alleen niet, en dan op zo'n manier. Spanje was misschien wel beter, maar ik ben een Nederlander, en ik wilde dat mijn team won.
Dus gisteravond. Revanche was het woord dat ik overal hoorde, dat in mijn hoofd rond spookte. Wat zo het mooi zijn als Nederland zou winnen. Eigenlijk zou ik m'n geld er niet op inzetten. Omdat ik toch altijd positief probeer te zijn, zei ik tegen iedereen: "Ga vanavond maar kijken. Dan zie je Nederland voetballen en dan zie je ze winnen. 2-0 voor Nederland zeg ik."
En ik werd raar aangekeken. Niemand geloofde het, dat Nederland een kans maakte om te winnen. Ik had wel veel mensen over gehaald om toch te gaan kijken. Als ze niet winnen, weten we wat Nederlands kansen zijn voor de rest. Maar dit was geval niet. Nederland won.
Revanche: Nederland won met 5-1. Een keer De Vrij, twee keer Robben en twee keer Van Persie (hij is trouwens echt een held. Wat een goal). Twee mooie voorzetten van Blind, en de verdediging van Vlaar heeft ook heel wat goal gered. Nederland won, ze namen revanche, maar niet met 2-1 of 1-0. Ze wonnen dik en waren duidelijk de beste. Toen het eerste goal er in ging, van Spanje, zakte de moed natuurlijk een beetje in, maar toen kwamen de rest van de goals. Elke keer weer voelde ik een opluchting, was ik ontzettend blij: ik voelde me euforisch op dat moment. De Spanjaarden konden ons niet meer doen, wij waren beter. De rest van de wereld keek mee, en zag hoe ons team beter was. Ik zag hoe goed er gespeeld werd.
De wedstrijd is dan ook samen te vatten in twee worden. Iedereen die vraagt hoe de wedstrijd was, daartegen zeg ik: Euforie en Revanche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten